Krzysztof A. Worobiec, Zagubione wioski Puszczy Piskiej (komplet t.1 i t. 2)

Książkę można czytać jako kompendium wiedzy o Mazurach, jako praktyczny przewodnik po zagubionych, ale nie zapomnianych wioskach i historiach życia mieszkańców Puszczy Piskiej. Chciałbym, żeby przyszli czytelnicy dostrzegli w niej również specyficzne studium historii codzienności. Jego wartość polega na tym, że jakby na marginesie głównej narracji, możemy odnaleźć niezliczoną, rozproszoną w różnych fragmentach, liczbę informacji o zwyczajach życia codziennego, zainteresowaniach mieszkańców, ich postawach.

Z posłowia Roberta Traby, Rzecz o nadawaniu sensu

O Sowirogu nie opowiada jeszcze żadna kronika, Kroniki nie mówią o zagubionych wsiach. Wśród jezior i bagien owej wschodniej krainy położone są te wsie z szarymi dachami i ślepymi oknami, ze studniami z żurawiem i kilkoma dzikimi gruszami na kamienistych miedzach […] Są tak małe, że nazwy ich widnieją tylko na mapach, których używa żołnierz podczas manewrów, a i to nie jest pewne. Nazwy te brzmią obco i smutnie, bywają to nawet dawne nazwy, lecz już poza granicą powiatu nikt ich nie zna. Są niby mogiły z czasów dawno zapomnianych wojen, zapadłe, z zatartymi napisami.

Ernst Wiechert, Dzieci Jerominów
tłum. Tadeusz Ostojski, Olsztyn: Pojezierze, 1973, t. I

O AUTORZE:

Krzysztof A. Worobiec – z wykształcenia geograf, interesuje się architekturą i krajobrazem. Wraz z żoną stworzył wpisaną do rejestru zabytków „Osadę kulturową” w Kadzidłowie. Współzałożyciel i prezes Stowarzyszenia na rzecz Ochrony Krajobrazu Kulturowego Mazur Sadyba. Pionier ochrony alei przydrożnych, autor akcji „Ratujmy Aleje” i projektu „Zagubione wioski Puszczy Piskiej”. Autor licznych tekstów dotyczących krajobrazu i historii Mazur.

O PROJEKCIE:

Projekt pod tytułem „Zagubione Wioski Puszczy Piskiej” realizowany był w latach 2009 – 2012, w ramach porozumienia o współpracy pomiędzy Stowarzyszeniem na Rzecz Ochrony Krajobrazu Kulturowego Mazur „Sadyba” z Kadzidłowa, Fundacją „Borussia” z Olsztyna, Krajowym Ośrodkiem Badań i Dokumentacji Zabytków z Warszawy oraz Nadleśnictwem Pisz.

W ramach w/w projektu wolontariusze z Austrii, Niemiec, Polski, Rosji i Włoch szukali nie tylko śladów dawnego życia ale także mieli możliwość zapoznania się z ideą wolontariatu, problematyką dziedzictwa kulturowego i jego ochrony. W trakcie kilkuletniego cyklu młodzież uporządkowała i uczytelniła cmentarze oraz miejsca gdzie zachowały się jakiekolwiek ślady po nieistniejących już wsiach mazurskich, położonych na terenie Puszczy Piskiej. Projekt obejmował również ustawienie dwujęzycznych tablic informujących o poszczególnych miejscowościach. Podczas realizacji projektu zostały uporządkowane i oznakowane cmentarze po nieistniejących wsiach mazurskich takich jak: Sowiróg, Wądołek, Przerośl, Szast, Piskorzewo, Wolisko Małe i Duże.